Rene-in-Bangkok: 2019-01-20

In de omgeving van Lampang was ik al een paar keer geweest, maar nog nooit in de stad zelf. Ik had wat gezocht op google en vond het wel leuk om de stad te gaan bezoeken, en dat deed ik dus een paar dagen.

Foto: https://www.kadkongta.com/

Als er vragen zijn, stel ze gerust #durftevragen

Ik vloog vanaf Suvarnabhumi met Bangkok Airways rechtstreeks naar Lampang, een vlucht van 1:20 uur, met een propellor vliegtuig.
Ik logeerde in het Pin hotel in de stad, op loopafstand van veel bezienswaardigheden.

Agoda affiliate link van het Pin Hotel : KLIK HIER

Het is een oud hotel maar de kamers zijn groot en koel. Ik had een luxe kamer met bad en was er tevreden over, ik ben niet veeleisend als het maar schoon is. Het ontbijt buffet is simpel maar voldoende.

Afijn, aangekomen in het hotel pakte ik mijn weekendtas uit en ging gelijk de buurt verkennen, en mijn eerste doel was de tempel Wat Chiangrai. Een witte tempel vlak aan de rivier, die Wang heet en door de stad stroomt.

De tempel ligt bij een brug over de rivier. De Suspension brug volgens google maps

Vanaf de brug loop je langs de Wat Chiangrai naar een rotonde waar een klokkentoren staat, zoals in de meeste Thaise steden. Hier zou het kantoor zijn van de Thaise Toeristen Organisatie, en daar zou je een fiets kunnen huren. De lokatie die ik gevonden had op Google maps klopt niet, ik kon het in ieder geval niet vinden. Dan maar lopend de stad verkennen, in het hoge noorden is de temperatuur in dit jaargetijde best wel aangenaam, en niet te heet. Ik heb ook geen buitenlanders gezien op een fiets.

Ik liep terug de Suspension brug over en liep langs de rivier verder naar een van de volgende bruggen, de Ratchadaphisek brug. Ook een smalle maar mooie klassieke brug die in de avond mooi verlicht is.

Aan de overkant is een mooi tempelcomplex waar ik natuurlijk ook een kijkje nam

Aan de zuidelijke kant van de brug is langs de kade aan beide zijden veel street art te zien. Ik vond het erg mooi en maakte er veel foto's van.

Dit is een street art voorbeeld, het is een gele songtaew die voor het vervoer in de stad zorgt. De vaste prijs is 20 baht per rit. Voor alle foto's van de streetart KLIK JE HIER

Er zijn ook een paar taxis in Lampang, toen ik aankwam stond er slechts één op het vliegveld te wachten, en met een snel loopje was die voor mij, hahahaha. Ik heb 2 nummers van taxis in Lampang en die heb ik gechecked, dus doe er je voordeel mee als je er een nodig hebt.

0846162425 en 0837635820 Als je de LINE app op je telefoon hebt en deze nummers opslaat heb je ook via de app contact.

En er zijn natuurlijk de "beroemde" koetsjes, die je rondritjes maken. Ik heb dat niet gedaan omdat de pony's erg klein zijn en veel kracht moeten gebruiken om een koetsje met "zware" buitenlanders te trekken.

Verder met de wandeling. Ik zag al vanaf de overkant van de rivier dat er een groot tempelcomplex is, die had ik op mijn google speurtocht gemist. Het is de Wat Koh Walukaram.

Vlak voor de brug staan een paar mooie beelden, overal in de stad wordt je geconfronteerd met kippen :

Ik was pas een uurtje aan het wandelen en had best al veel leuke dingen gezien. Ik liep de brug over en kwam toen de eerder genoemde street art tegen. Ik liep naar rechts richting de Wat Koh Walukaram.

Het was ook hier erg stil, het lijkt wel een spookstad..........

Meer foto's van deze tempel kan je zien door aan het eind van deze blog op de link te klikken.

De straat waar op Zaterdag en Zondag de walking street markt is, de Talad Gao road, is erg leuk om te zien, en ook hier staan nog veel oude houten huizen.

De volgende dag, Vrijdag, ging ik op zoek naar het Louis Leonowens huis, dat is weer aan de andere kant van de rivier. Met Google maps op mijn telefoon had ik alle looproutes uitgestippeld en ik liep zonder omwegen naar mijn doelen. Louis is een zoon van Anna Leonowens, en zij was de gouvernante van de kinderen van Koning Rama IV, Mongkut. Bekend is de film en musical : The King and I - Anna and the King

Info : https://en.wikipedia.org/wiki/Louis_T._Leonowens

Ook hier maakte ik foto's, waarvan ik onderaan deze blog de link geplaatst heb.

Na het bezoek aan dit huis en de tuin die er bij hoort ging ik verder richting de Wat Phra Kaew Don Tao, een van de bekendste tempels in de stad.

Om een idee te geven welke afstanden ik loop, heb ik de route even gedownload :

Helaas was er een renovatie gaande, maar ik maakte toch wel wat foto's

Meer foto's via de link onderaan.

Ik had veel gelopen, ook soms zomaar een zijstraatje in om te kijken of er iets leuks te zien was, dus langer dan Google opgeeft. Ik had trek in koffie en zag een gele songtaew aankomen die ik aanhield. Ik wilde naar het Central Plaza shoppingcenter, kosten 20 baht !!.

Ook hier wordt je geconfronteerd met de kippen en koetsjes van Lampang.

Ik kreeg van Joe, een goede vriend en tevens gids in het Dhanabadee Ceramic Museum, een bericht of ik naar het museum wilde gaan. Ik vond dat prima want het stond op mijn lijst, en hij kwam me later in het hotel ophalen. Ik schreef daar een aparte blog over :

https://ikbeninbangkok.blogspot.com/2019/01/lampang-dhanabadee-ceramic-museum.html

Foto's van Dhanabadee : KLIK HIER

De dag was nog niet om want na het bezoek aan de fabriek en nadat ik gedoucht had in mijn hotel was het inmiddels tijd om de Cultural street markt te gaan bezoeken, die is alleen op Vrijdag.

Deze markt is aan de Wang Nuea road aan de andere kant van de rivier, vanaf het Pin hotel. De markt is iedere Vrijdag avond.

Wat foto's :

De dag zat er op, ik had enorm veel gelopen maar ook enorm veel gezien. Na een goede nachtrust was het al weer snel Zaterdag, en kon ik mijn zwerftocht in Lampang hervatten.

Dit is de City Pillar shrine bij dag en bij avond.

Vandaag liep ik weer langs een aantal tempels naar mijn doel, de fabriek van Khun Manee. Daar worden rijstcrackers gemaakt. En wederom ging de wandeling naar de andere kant van de rivier.

Ik maakte van Khun Manee een aparte blog :

https://ikbeninbangkok.blogspot.com/2019/01/lampang-rijstcrackers-met-lichte.html

Foto's : KLIK HIER

De laatste avond van de drie ging ik naar de Walking street Talad Gao, daar is iedere Zaterdag en Zondag een markt, vergelijkbaar met die in Chiangmai. Het is in Lampang echter minder druk en je ziet er veel minder toeristen.

Ik was blij dat ik hier bijna 3 volle dagen was, en heb er geen baht spijt van. De tijd gaat echter snel , er is nog veel meer te zien. Misschien een volgende keer.

Alle foto's van Lampang, van de bezochte tempels, enz enz kan je zien door

HIER TE KLIKKEN

Als er vragen zijn, stel ze gerust #durftevragen

In Lampang zijn volgens de gids, die mij een rondleiding gaf, ongeveer 400 aardewerk fabriekjes. Vergelijkbaar met Gouda in de jaren 50, toen ik daar opgroeide.

De oudste en bekendste in Lampang is Dhanabadee. Vooral de "chickenbowls" zijn wereldberoemd in Thailand.........

Joe, de gids die ik al 12 jaar ken, in 2007 was hij ook aanwezig op een bruiloftsfeest van Rob en Wilma van Thailandgek, kwam mij keurig op de afgesproken tijd in mijn hotel ophalen. Hij geeft normaal alleen rondleidingen in het Thais, maar omdat hij mij kent durfde hij het wel in het Engels en dat deed hij best wel goed.

De stad Lampang is niet erg groot dus binnen 10 minuten waren we bij het museum. Er worden demonstraties gegeven dus de naam interactief past hier wel bij.

Er werd me gevraagd waar ik vandaan kwam en er werd een Nederlands vlaggetje in mijn handen gestopt en daarmee ging ik op de foto voor het museum dagboek.........Ik zal U de foto besparen. Facebook vrienden zien hem wel op mijn profiel pagina.

Eerst werd er wat over de geschiedenis van de fabriek verteld, en daarbij hoorden oude foto's en oud aardewerk.

Ik had me verheugd om te zien hoe het aardewerk gemaakt werd, en dat is grotendeels hetzelfde als hetgeen ik me kan herinneren aan mijn jeugd tijd in Gouda ( Goedewaagen, Zenith, Flora, Zuid Holland, enz ).

De klei komt niet uit een rivier maar wordt uit een heuvel geschept, en is van een speciale kwaliteit.

De dames zijn gewend om gefotografeerd te worden en een lach kon er regelmatig van af. Ze vinden het werk niet saai omdat er iedere dag bezoekers zijn en er geen haastwerk is. De fabriek is een stuk verder en daar wordt op bestelling aardewerk gemaakt zodat er geen al te grote voorraden zijn.

Ik wilde natuurlijk zien hoe de chickenbowls gemaakt werden en ik wilde er ook een paar kopen omdat ik iemand er twee beloofd had. Ze zijn best wel zwaar trouwens, maar kunnen ook online besteld worden. Of er naar het buitenland verstuurd wordt weet ik niet, maar binnen Thailand in ieder geval wel.

Ik zag ook veel bloemenvazen in allerlei vormen en motieven, daarvan waren er ook veel afgeprijsd te koop.

De verticale motieven worden gemaakt door met een aantal tandenstokers verticale bewegingen op het aardewerk te maken . Simpel maar doeltreffend.

Spaarpotten in de vorm van een olifant. Iemand vertelde me dat muntstukken gaan roesten in zo'n spaarpot. Ik heb geen flauw idee en zou ook niet weten hoe dat komt.